Δεν έχω κρύψει το ότι εκτιμώ ιδιαίτερα τις οικονομολογικές αναλύσεις, τις γνώσεις, το βάθος και την ακρίβεια της σκέψης που έχει, καθώς και την αναλυτική του ικανότητα.
Έχω όμως επίσης πει ότι δεν συμφωνώ με τις τελικές του προτάσεις αλλά και με την ανεξήγητη για μένα επιμονή και πίστη του στην ΕΕ και το ευρώ, κάτι που δεν φαίνεται εύκολα μέσα στα άρθρα του όταν δεν το δηλώνει ο ίδιος.
Αυτό που έχει κατά τη γνώμη μου φανεί από όλη του την αρθρογραφία και την έντονη παρέμβασή του στα πράγματα μέσω των ΜΜΕ, που βέβαια εκτιμούν ιδιαίτερα και την επικοινωνιακή του γοητεία, είναι η διάθεσή του να βρεθεί κάποια τελική "δίκαιη λύση", χωρίς να ανοίξει μύτη αν είναι δυνατόν, στην οποία όμως θα έχει βάλει κι αυτός το χέρι του. Μέχρι εδώ καλά.
Σε ένα από τα τελευταία του άρθρα πάντως, το οποίο δεν αναδημοσιεύσαμε, ο Γ.Βαρουφάκης ξεπερνάει τα όρια.
Εκεί ισχυρίζεται με λίγα λόγια ότι η μόνη λύση που μας απομένει είναι κοινώς "να τα δώσουμε όλα" στην Τρόικα, ψηφίζοντας μέσα στο επόμενο 20ήμερο όποιες μεταρρυθμίσεις μας ζητούν, και μετά να περιμένουμε το έλεός τους.
Μάλιστα για να δικαιολογήσει την άποψή του λέει πώς κάτι τέτοιο δεν θα έχει κάποιες κακές συνέπειες για το λαό αφού οι θυελλώδεις αυτές μεταρρυθμίσεις έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να εφαρμοστούν κι έτσι ό,τι γίνει θα γίνει μόνο ..."για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους"!!
Αυτό που κυρίως ζητά η τρόικα δεν είναι ούτε η αποπληρωμή του χρέους, ούτε η δημοσιονομική εξυγίανση της Ελλάδας, για την οποία θα μπορούσαμε να πούμε πως δε δίνει δεκάρα. Αν ενδιέφερε κάτι τέτοιο τους ειδήμονες της τρόικας προφανώς θα έκαναν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αυτό που ζητούν είναι ακριβώς οι "μεταρρυθμίσεις" που θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμες σε όσους εκπροσωπούν οι Τροικανοί, όχι τώρα ή στο άμεσο μέλλον, αλλά κυρίως στο διάστημα της όποιας "οικονομικής ανάκαμψης" καταφέρει ο καπιταλισμός, και στην βελτίωση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων που θα επιβιώσουν. Έτσι κι αλλιώς τώρα υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις όπου ακόμη κι αν δεν πληρωνόντουσαν καθόλου οι εργαζόμενοι πάλι δεν θα κατάφερναν να ορθοποδήσουν και να επιβιώσουν στον ανταγωνισμό. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις θα ήταν χρήσιμες στο παρόν μόνο ως "ενέσεις αισιοδοξίας" και επομένως ως αφορμή για κερδοσκοπία στις χρηματιστηριακές αγορές.
Για παράδειγμα μια δολοφονική "μεταρρύθμιση" είναι αυτή που επιχειρείται τώρα, το να αποφασίζει η κυβέρνηση μονομερώς την πολιτική των μισθών και ημερομισθίων χωρίς να λαμβάνεται υπ' όψη καθόλου η γνώμη των κυρίως ενδιαφερόμενων, που μάλιστα παράγουν τον πλούτο, δηλαδή των εργαζόμενων. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν θα γίνει απλά για "επικοινωνιακούς λόγους", όπως λέει ο Γ.Βαρουφάκης, ενώ θα κάνει πανευτυχείς τους βιομήχανους-εργοδότες που βέβαια δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τα αστικά υπουργεία Εργασίας.
Μια τέτοια "μεταρρύθμιση", μπορεί να μείνει αδρανής, ή ακόμη και να φανεί με κάποιο τρόπο γενναιόδωρη προς τους εργαζόμενους(στα πλαίσια πάντα της εποχής), προκειμένου να παραμείνει "ζωντανή" για να χρησιμοποιηθεί στην πιο κατάλληλη στιγμή.
Μια άλλη είναι το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας ή "μεταρρύθμιση" της Ανώτατης Παιδείας προς όφελος των αγορών.
Πόσο επικοινωνιακές όμως μπορούν να είναι τέτοιες "μεταρρυθμίσεις" τη στιγμή που δίνουν τα κλειδιά των πάντων στα λάθος χέρια;
Εννοείται πως μια πολιτική εξευμενισμού των αγορών και της ΕΕ του τύπου "είμαστε καλά παιδιά" ή "πάρτε τα όλα" δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει οποιοδήποτε καλό για το λαό και τους εργαζόμενους. Η κρίση αυτή όπως πολύ καλά-ίσως καλύτερα από όλους- γνωρίζει ο Γ.Βαρουφάκης είναι τέτοιας έντασης και βάθους που κάνει, και θα κάνει ακόμη περισσότερο στο άμεσο μέλλον, εντελώς ανικανοποίητο σε οποιεσδήποτε υποχωρήσεις το μεγάλο κεφάλαιο. Ακόμη κι αν οι εργαζόμενοι δεχόντουσαν να ζουν σε αντίσκηνα, να ζούν και να τρέφονται σα σκλάβοι ο καπιταλισμός δεν θα έβρισκε μόνιμη λύση διεξόδου για πολλούς λόγους.
Η ΜΌΝΗ ΛΎΣΗ ΛΟΙΠΌΝ ΕΊΝΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΠΉ, κάτι που βέβαια φοβίζει όσους θεωρούν ότι δεν έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη.
Για να πώ την αλήθεια ο Γ.Βαρουφάκης μου είναι συμπαθής και δεν πιστεύω ότι επιδιώκει κάποιο πόστο στην Ελλάδα ή την ΕΕ. Δεν πιστεύω επίσης οτι ανήκει σε εκείνους που ξεπουλήθηκαν εντελώς προκειμένου να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Θεό του καπιταλισμού περιμένοντας βέβαια ή έχοντας ήδη φροντίσει την ανταμοιβή τους. Σαν επιστήμονας όμως πιστεύω ότι εκτός από ικανός είναι και ιδιαίτερα φιλόδοξος και θα ήθελε πολύ να γίνει ο Κέυνς της νέας εποχής και η πρόταση διεξόδου που έχει κάνει να είναι αυτή που τελικά θα επιλεγεί. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει να θέλει να είναι συμπαθής σε κυρίαρχους κύκλους που αποφασίζουν για τα μέλλοντα και να παραβλέπει το κυρίως πρόσωπο του καπιταλισμού που είναι εντελώς βάρβαρο και απάνθρωπο. Να παραβλέπει παρά την ευφυία του ότι ο καπιταλισμός πλέον είναι εντελώς αδύνατον να είναι ανθρώπινος.
Κι εκεί είναι που μας τα χαλάει. Αλλιώς θα μπορούσε κατά την ταπεινή μου γνώμη να είναι ιδιαίτερα χρήσιμος(όπως και άλλοι τεχνοκράτες) σε εκείνους που ονειρεύονται έναν καλύτερο και διαφορετικό σοσιαλιστικό κόσμο.
Χωρίς πολλά λόγια ο Βαρουφάκης, πέρα απ ό,τι λέει, είναι ο ορισμός του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού. Σε καιρούς κρίσης, κρίση έχει και ο οπορτουνισμός γι αυτό τρέχει να προσφέρει νέες υπηρεσίες στο κεφάλαιο που πριν δεν τις χρειαζόταν ως τώρα. Αν δεν το κάνουν δεν θα τους χρειάζεται ούτε αυτούς. Μη παραβλέπουμε την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ που τρέχει και δεν φτάνει σε κατάθεση οπορτουνιστικών λύσεων ώστε να μην αχρηστευθεί σαν ρεφορμιστικός πολιτικός σχηματισμός της νέας σοσιαλδημοκρατίας. Παλιά κόλπα με νέα περιτυλίγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκληρή είναι η κριτική μου αλλά σε λίγα λόγια δεν υπάρχουν περιθώρια για περί διαγραμμάτων χαϊδέματα.
Δεν είπαμε ότι είναι και κομμουνιστής ο Βαρουφάκης. Μακάρι να ήταν κομμουνιστής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε τέτοιες στιγμές βεβαια, πολιτικά κανείς δεν μπορεί να σταθεί ανάμεσα πατώντας στην κόψη του ξυραφιού. Ξέρω οτι πολιτικά είναι λάθος οι τελικές του προτάσεις.
Απλά όσο κι αν ξερω ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο λόγω της επικοινωνιακότητας και της εγκυρότητάς του από το σύστημα, ΄τον βάζω σε διαφορετική θέση από τους διαφορους οικονομολόγους καθηγητές της οκάς που παίρνουν σβάρνα τα καναλια σε κάθε δύσκολη για το σύστημα στιγμή.
Να πω με την ευκαιρία ότι μου έχει κάνει πολυ καλή εντύπωση και ο Δανης Παπαβασιλείου του 902 από το όσο τον έχω παρακολουθήσει. Και δεν έχει σημασία το ότι είναι στο ΄χωρο του ΚΚΕ. Αν δεν το πίστευα δεν θα το έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφή